అనుకున్నాను

అవును. అప్పుడు, నిన్ను కలుసుకుందామనే అనుకున్నాను-

నువ్వు వెళ్ళిపోయేలోపు ఒకసారి చూద్దామనే అనుకున్నాను
నువ్వు ఎలా ఉన్నావోనని అడుగుదామనే అనుకున్నాను
నీ పక్కన కూర్చుని నీ మాటలు విందామనే అనుకున్నాను
నీ అరచేతులలోకి నా అరచేతులని వొదిలివేసి
కాసేపు నిశ్శబ్ధం అవుదామనే అనుకున్నాను

నీ శరీర వనంలో వీచే గాలినీ, ఆ సవ్వడినీ కాసేపు శ్వాసించి
విందామనే అనుకున్నాను. నీ కనుల సెలయేటి అలజడుల్లో
నా ముఖం చూసుకుని, కడుక్కుందామనే అనుకున్నాను
నా నుదిటపై నిన్ను, ఒక పవిత్ర చిహ్నంలా దిద్దుకుందామనే అనుకున్నాను
నీ పెదాలపై నా పేరు మరొకసారి వినబడితే
చిన్నగా నవ్వుకుందామనే అనుకున్నాను-

నీ పూల తోటల్లో, నీ వర్షాల్లో, నీ ఋతువుల్లో
నీ లలిత వర్ణ లోకకాలలలో కాసేపు తిరుగాడి
నాకు నేను శుభ్రపడదామనే అనుకున్నాను

అవును. ఇది నిజం-

నిన్ను కలిసి, నాకు నేను తారస పడదామనే అనుకున్నాను
నిన్ను కలిసి, నేను ఇంకా బ్రతికే ఉన్నానని
నాకు నేను రూడీ చేసుకుందామనుకున్నాను
ఒక్కసారి నిన్ను కలిసి, నిన్ను చూసి, నిన్ను తాకి, నిన్ను శ్వాసించి
నెమ్మదిగా, వచ్చిన సవ్వడే లేకుండా వెళ్లిపోదామనే అనుకున్నాను
ఇవి కాక, వేరే పదాలు వ్రాసుకుందామనే అనుకున్నాను

అవును. ఇది నిజం.
'అప్పుడు, నిన్ను కలుసుకుందామనే అనుకున్నాను'
అలా అని నేను ఇప్పుడు చెబుతున్నానంటే
నువ్వు నన్ను- అస్సలే - నమ్మకు మరి!