16 October 2012

రాత్రైతే

రాత్రైతే
వొద్దు వొద్దు అనుకుంటూనే అడుగు పెడతావు
     వెదురు వనాలలోకీ: మసక వెన్నెల పరుచుకున్న
     ఆ మట్టి దారులలోకీ మంచు దీపం వెలిగే వేళల్లోకీ

రాత్రైతే
వొద్దు వొద్దు అనుకుంటూనే ఆగిపోతావు.
     నక్షత్రాలు నిండిన పూల ఆకాశంలోకీ, నిదుర వాసనలోకీ
     చెమ్మగిల్లిన భూమిలోకీ ఆ శాంతి నిశ్శబ్ధంలోకీ.

రాత్రైతే
ఒక మెలుకువలోకి మేల్కొని, ముఖాన్ని కడుక్కుని
     శరీరాన్ని విడిచి ఒక ప్రయాణం మొదలు పెడతావు
     ఒక కాంతి లోకంలోకి, నీడల వెలుగులోకీ-
     అంతిమంగా నీలోకీ.

రాత్రైతే మరి నేను ఎక్కడ ఉంటాను? 

3 comments: