ఈ సాధారణ దినం

వీపు మీద ఎక్కి కూర్చుని|| ఊడలు పట్టుకుని తిరిగే అడవి బాలుడిలా అంటాడు||  'పోనీ నాన్నా, పోనీ గాట్టిగా ఊపు-' అని. ||ఇక అందుకని

ఊగుతాం మేం|| చెట్టు పైనుంచి చెట్టుపైకి|| అడవులలో|| తళతళలాడే సూర్యరశ్మిలో|| వానలలో. ||కాసేపు గడుపుతాం|| కోతులతో|| సింహాలతో|| ఏనుగులతో|| కలకలం చేసే పిట్టలతో|| జలపాతాలతో|| ఆకులపై నుంచి|| చుక్కలుగా జారే రాత్రితో|| వెన్నెలతో|| చల్లటి మంచుతో.|| చెప్పుకుంటాం|| కొన్ని కధలని|| ఇంతకు మునుపు

అనేకసార్లు|| చెప్పుకున్న కధలని|| మరొకసారి కొత్తగా|| నూతన ఉత్సాహంతో:|| ఎగిరే చేపలూ|| మనుషులుగా మారే మృగాలూ|| కొంత మిస్టర్ బీన్|| మరికొంత టాం అండ్ జెర్రీనూ.||

ఇక అలా ఊగీ ఊగీ ఊగీ|| అలా వినీ వినీ వినీ

కలలోంచి కలలోకి జారిపోతూ|| నా వీపుపై నుంచి జారిపోయి|| చల్లగా రెక్కలు ముడుచుకుని|| నిదురిస్తుంది|| నా శ్వేత సీతాకోకచిలుక|| ఒక కాంతి లోకపు|| కమ్మనైన ||పూల ఉద్యానవనాల సువాసనతో:||

ఇక చేసేదేమీ లేక|| నేను లేచి|| అలసిపోయిన|| నా శరీరాన్నీ లేపి|| గదంతా రాలిన ఆకులనీ|| చినుకులనీ|| ధూళినీ||ఊడ్చి|| ఇల్లంతా||తిరుగాడిన|| జంతువులనూ|| పిట్టలనూ ||అడవులకు|| తిరిగి పంపించి|| పిల్లవాడి|| గుప్పిట్లో చిక్కి|| మిగిలిపోయిన||ఒక రంగు రంగుల|| ఏనుగును|| జాగ్రత్తగా విప్పి|| వొదులుతూ|| ఇలా ఇక్కడ|| కూర్చుంటాను|| బయటకు వెళ్ళిన|| నా భార్య కోసం|| ఎదురు చూసుకుంటూ|| ఈ పదాలు రాసుకుంటూ- అంతే!||

మరే పెద్ద|| విషయమూ లేదు || ఈ వేళ!||  (ఇంతకూ ||నేనేం మాట్లాడుతున్నానో|| అర్థం అవుతుందా|| నీకు-?)||