నా కనుగుడ్లపై బరువుగా నెమ్మదిగా నీ పాదాల సవ్వడి. మరి ఇక
నీ పాదాల వెంట వచ్చే చల్లటి చీకటి
నా కనురెప్పలపై నీ బొటన వేళ్ళ
మృదువైన రాపిడినీ, ఈ కనుల
అంచులలో నేను ఊహించలేని రాత్రినీ దిద్దుతుంది: మరి ఇక
రాత్రి వసంతాల దిగులు మాగ్ధలీనా
సింధువుల వలే, నిదుర బిందువులను అద్దటం
నీకే తెలుసు. చూడు: ఎవరో ఒక వలలో
తమ బాహువుల ఊయలలో ఊపుతున్నారు
దారీ తెన్నూ లేని ఒక ద్రిమ్మరిని.
తన చుట్టూ ఒక విస్మృతి పరిమళం ధూపమై పొగమంచై
కమ్ముకుందంటే, నిను తాకి
నీ వక్షోజాల నీడలలో తనకి
నిదుర దొరికి, తిరిగి ఇంటికి చేరుకున్నాడంటే
మృత్యువు అంటే మరేమీ కాదు
తన శిరస్సు క్షణకాలం వొరిగిన
నీ ఒడి మాత్రమే అని అన్నాడంటే
ఇక అందులో ఆశ్చర్యం ఏముంది?
No comments:
Post a Comment