A Day with Juveria Tabussum

ఒక కవి ఇలా రాసాడు:

నిన్ను ప్రేమించడమంటే చెట్టు లేని ఆకుల గలగలలని వినడం
చినుకుల్లేని వానలో తడవడం, వెన్నెల్లో కూర్చుని కాలడం -
అంతం లేని ఈ శీతకాలపు రాత్రుళ్ళలో
తుంపర్లయ్యి తిరిగి ఆవిరయ్యిపోవడం-

కవి ఇలా కూడా అన్నాడు:

నిన్ను ప్రేమించడమంటే, నిప్పులని ముద్దాడటం
తెగిన కళ్ళతో నవ్వడం భాషని మరచిపోవడం,ఈ
లోకం చేత పరిహసించబడి, అవమానింపబడి ఒక్కడిగా మిగిలిపోవడం

కవి ఇలా కూడా గానం చేసాడు:

నిన్ను ప్రేమించడమంటే, నన్ను నేను మరచిపోవడం
నీ సౌందర్యంలో అంధుడుని కావడం, నిను మోహించి
నీ పాదఖడ్గపు కాంతి అంచులపై నా మెడను వాల్చి
నా  బ్రతుకుని నాకు ఇమ్మని నిన్ను శరణుజొచ్చటం

అయితే కవి ఇలా అడగలేదు:

నిన్ను ప్రేమించడమంటే నీ శరీరాన్నీ ఇష్టపడటం
నీ శరీరాన్ని ఇష్టపడటం అంటే నిన్ను అమితంగా మోహించడం
నిన్ను అమితంగా మొహించడమంటే నీతో రమించడం
నీతో రమించడమంటే, నన్ను నేను నీలో కోల్పోవడం

నీలోంచి కొంత కాంతినేదో కొంత శాంతినేదో తెచ్చుకోవడం, నీతో
ఉండటమంటే మృత్యువుని ఎదుర్కోవడం
జీవించడం ఎలాగో తిరిగి నేర్చుకోవడం
మరి కొంత కలగనడం మరి కొంత నేనై

మిగలడం. ఉండు నాతో చివరి వరకూ-

ఇలా అడగలేని కవికీ, అలా అన్న కవికీ తను ఇలా చెప్పింది:

Come to me when
You lose your skin
Come to me when
You peel off your tongue, your eyes, your ears and your truth.       
Till then, hey babe

Fuck off, and don't
You ever come here
On to this page
Again.