ఏం చేసుకోను నిన్ను నేను? ఎంత
అయోమయం సృష్టించావు!
తూనీగలు ఎగిరే ఓ పచ్చిక మైదానం
అయిపోయాను నేను -
లేత ఎండ ఉంది నీలో; కురిసే వర్షం
ఉంది నీలో. పునర్జన్మనిచ్చే
ఇంద్రజాలం ఏదో ఉంది నీలో; పిల్లా
ఒక పూలకుండీవి నీవు -
బయట, శీతాకాలపు గాలి; చెవి వద్ద
ఎవరో గుసగుసలాడినట్టు!
చిన్ని వలయాలై ఊగే నీడలు; మరి
నా క్షణాలవి ఈనాడు!
***
రాత్రంతా నింగిలో మెరిసే చుక్కలూ,
సవ్వడి చేసే ఆకులూ,
మసకగా మెరిసే నెలవంకై నువ్వూ!
మరి, ఏం చేసుకోను నిన్ను నేను?
ఏమీ చేయను; ఇక - నాకు మిగిలిన
కాలమంతా, ఉట్టినే అట్లా,
నిన్ను చూస్తూ గడుపుతాను నేను!
No comments:
Post a Comment