వ్యాకులతతో

ఎవరూ లేరు ఇంటి వద్ద; ఆకులు

రాలిన ఆవరణలో,

సాయంకాలపు నీడలు, బహుశా

అమ్మ కళ్ళులాగా, శిరోజాలలాగా ...

గుబురు మొక్కలలో

మెసులుతో పిల్లి, తోచనట్టు, ఏదో

కోల్పోయినట్టు, (నా హృదయమై)

అన్యమనస్కమై,

నీరింకిన నల్లని మట్టై, చెట్టెక్కి

ఎందుకో అరుస్తో; ఎవర్నో పిలుస్తో

ఏవేవో గూళ్ళ వద్ద

తచ్చాట్లాడుతో, రాత్రిలోకి సాగి

మళ్ళా తిరిగి అక్కడికే వచ్చి, ఒక

స్పర్శకోసమో, నీలోని

ఇంత చిటికెడు స్థలం కోసమో

నీ ఒడిలోని జోలపాటకోసమో, ఓ

ముంత పాలవంటి

నిద్రకోసమో, ఓ మాటకోసమో,

పోనీ అచ్చంగా నీకోసమో, నువ్వు

లేక ఉండలేని

తన కోసమో, ఎందుకోసమో,

మరి ఎవరికైనా ఎలా తెలుసు?

***

ఎవరూ లేరు ఇంటి వద్ద; వెన్నెల,

ఒక మసక మసక

ముగ్గైన వాకిలి వద్ద; రాలిన

ఆకులు నలిగి, పదాలై పొర్లే ఖాళీ

శబ్ధాలవద్ద; దీపమారి

లోపల విలవిలలాడుతో ఎగిసి

వ్యాపించే పొగ వద్దా, నా వద్దా!