స్పృహ

అంతగా గమనించనేలేదు; ఇద్దరం కూడా -
చీకటి ఎప్పుడు పడిందో
తెలియనే రాలేదు. తన జుత్తు మాత్రం,
ఆ రాత్రిలో తెల్లగా మారుతో ...

ఏ పొయ్యిలోనో సద్దుమణిగిన బొగ్గులై మరి
తన చేతివేళ్లు; రక్తం లేక
పాలిపోయి, పగిలిన గోర్లు; ఎన్నో ఏళ్లుగా
మార్చని ఒక అద్దం; గోడకు ...

అరలలో వరసగా కవిత్వం పుస్తకాలు, మరి
ఎంతో ఆకలితో, ఆ లోవోల్టేజ్
లైట్లో; ఎందుకూ పనికి రానివీ, ఎందరినో
పీల్చి పిప్పి చేసి, 'నేనే' అనే

నెత్తురు తాగే పద్యాలై, చీకట్లలో దాగి దాగి
వెల్తురూ వెన్నెలా గురించి
ఆలపిస్తో బ్రతుకుతున్నవీ! అట్లాగే ఎటో
చివరికి అలా, వెళ్ళిపోయేవీ ...
***
అస్సలు గమనించనేలేదు; ఇద్దరం కూడా,
ఆ చీకటి ఎలా తెల్లారిందో!
ఎప్పుటికో తలెత్తి చూస్తే, పగిలిన అద్దంలో

ఇద్దరం, ఒకే మృత్యువై, ముడుచుకుని!