కాలం

ఒకరోజు ఎప్పటిలానే, చాలా మామూలుగా

కిటికీ పక్కగా కూర్చొని నువ్వు, నీ శిరోజాల 
చిక్కులు తీసుకుంటూనో, నేను
పదాల ముడులను విప్పుకుంటూనో,

నేలంతా కాగితాలైన కాంతి, వడలి, రాలిన
తెల్లని గులాబీ రేకులకు మల్లే ...
బయటరుస్తో పిచ్చికలు: ఎగిరీ, వాలీ

ఏదో గాలి. ఆరని దుస్తులు: మన పిల్లలవీ
నీవీ, నావీ: రెపరెపలాడుతూనో
తీగను పట్టుకుని, హూష్మని పొర్లుతోనో,

ఒకరోజు ఎప్పటిలానే, చాలా మామూలుగా

కిటికీ పక్కగా కాంతిలో, దువ్వెనని, ఎంతో
శ్రద్దగా పరికించి చూస్తూ నువ్వు
ఓ పదంలో చిక్కుకుని కాలం సాగిపోగా,

ఆకస్మికంగా నీలో, వ్యార్ధకంతో నేను!