దశ

పిల్లలు ఎవరో గీసిన గీతలల్లే
వేసిన బొమ్మలల్లే
పెన్సిల్ పొట్టువలే ఆకాశం -

వాన ఆగిపోయింది. తలుపులు
తెరుచుకున్నాయి,
బొగ్గుల పొయ్యిల్లోంచి పొగ -

కట్టెలు ఎగదోస్తో ఓ ముసలావిడ
నెరసిన తన జుత్తుని
లాక్కుపోతూ, ఎటో గాలి ...

ఓ ఎర్రని ముద్ద గులాబీని, తన
తెల్లని శిరోజాల మధ్య
ఎవరో ప్రేమతో ఉంచినట్టు

ఊహిస్తాను. వొణికే ఆ చేతులనీ
వేళ్ళనీ, పెదిమల
మాటున దాగిన మాటల్నీ

తాను అల్లిన, ఓ ఉన్నిస్వెట్టర్
అని కలగంటాను,
వ్రాస్తాను. ఇంకేం చేయను?

ఆగాగు: వస్తున్నాను, వేగిరంగా
ఇంటికి, మెరిసి ఆరే
బొగ్గు కణికెలతో, రాత్రితో

చీకటి తువ్వాలుతో, నీతో కలిసి
స్నానం చేసి, మరి
వ్యార్ధకానికి చేరువవ్వడానికి!