నువ్వైనా

దినం అంతా పని చేస్తూనే ఉంది, తను: కొంచెం అయినా
విరామం లేకుండా, అట్లా -
***
ఎంతో దుమ్ము ఇంటి నిండా, వస్తువుల మీదా: అది అట్లా
ఊరికే పోయే రకం కాదు మరి -

అన్నిటినీ దులపాలి, కడగాలి, తుడవాలి: గాలీ వెలుతురూ
మెండుగా వచ్చేట్టు, కిటికీలు బార్లా
తెరవాలి. మరెన్నిటినో రమ్మనాలి -

(అది నేను కూడా కావొచ్చును)

ఏ మూలనో, మంచాల కిందుగా నేలపై పడ్డ నూనె మరకలు
అంత తొందరగా కనిపించవు. లోపలికి
వెళ్ళాలి.ఎంతో ఓపికగా తుడవగలగాలి -

(అది ఈ హృదయం కూడా కావొచ్చును)

ఏళ్ళు పడుతుండవచ్చొక్కోసారి. విసుగూ పుడతుండవచ్చు
ఇంకోసారి. ఒళ్ళంతా పులిసి, నీ నడుమూ
మనస్సూ, చివరికి, నువ్వే విరిగిపోయేంత

నొప్పీ కలుగుతుండవచ్చు, మరియొకసారి -

(కావొచ్చును మరి అది మన 'జీవితం', కావొచ్చును అది
మరి, ఇతరునితో మనం జీవించడం)

అప్పుడు, దేనికీ దుమ్ము అంటని, మరకలు లేని దినాన్ని
చూద్దామన్న, నీ సంకల్పమే అంతటా -
మామిడాకుల తోరణంతో, సువాసనతో
***
దినం అంతా పని చేస్తూనే ఉంది తను: కొంచెం అయినా
విరామం లేకుండా, అట్లా -
***
కొంచెం ఆగి, నడుం వాల్చి, ఇంత విశ్రాంతి తీసుకొమ్మని

ఇప్పటికైనా తనకి, నువ్వు చెప్పరాదూ? ఇప్పటికైనా
నువ్వు కాస్త శుభ్రపడి, బ్రతికి పోరాదూ?