చిన్న పిల్లాడివైనా కాదు: ఉడుక్కుని అలిగితే
చాక్లెట్తో ఐస్క్రీమో చూపించి మాయజేయటానికి - అలా అని
పూర్తిగా పెద్ధవాడివీ కాదు
రాత్రిలో, మసక వెన్నెల్లో
ఆకుల అంచులనుంచి జారే చెమ్మను చూయించి-'ఒరే, జీవితం
ఇలాంటిదిరా: కరిగిపోతుంది
ఇలాగే తేలికగా
చంద్రుడ్ని అంటిపెట్టుకున్న ఆ పసిడి మృత్యువలయంలోకి' - అని
నిన్ను- నిన్నే - పట్టుకుని
నవ్వుతూనో ఏడుస్తోనో చెప్పి
నేనూ కన్నీటి చెమ్మనై
నీ కనురెప్పల అంచుల
నుంచి రాలి, నీ అరచేతులలోకీ, ఆ మట్టిలోకీ రాలి, ఇంకిపోయేందుకు-
మరి ఇక నేను ఏమి సేతురా నా వెర్రి నాగన్నా -
చూడిక్కడ: ఈ హృదయ స్థానంలో ఏర్పడిన
సమాధులనీ
స్మశానాలనీ-
కొమ్మకి ఊగే ఆకు ఎప్పటికీ ఒంటరే: గాలిలో, చీకట్లో
తనను బ్రతికించే వేళ్ళతోనే
తనను తుంపివేసే వానతో -
తప్పదు: గొరింటాకులా ఈ మనుష్యులని ఒంటినిండా పూసుకుని
పరిపక్వమయ్యి ఎర్రగా పండిపోయో
ఎవరూ చూడక
పిగిలి రాలిపోయో
ఏదో ఒకటి, ఇక మరి ఇంతకు మించి, ఇంతకు మినహా
ఏముందీ జీవితంలో?
నీకైనా నాకైనా మరి
- ఎ - వ - రి - కైనా? -
తప్పదు: గొరింటాకులా ఈ మనుష్యులని ఒంటినిండా పూసుకుని
ReplyDeleteపరిపక్వమయ్యి ఎర్రగా పండిపోయో
ఎవరూ చూడక
పిగిలి రాలిపోయో