ఒక క్షణం

రాత్రయితే
ఇంటికొచ్చే దాకా ఎదురుచూపులు

పిల్లలతో ఆడుకుంటూ తను
బయటపడదు కానీ మనస్సంతా తలుపుల వద్దే

పిల్లల ఆటలకీ
పెద్దల ఆటలకీ ఎన్నడో కానీ పొంతన కుదరదు

అయిపోయాం పెద్దరికంతో పేదవాళ్ళం ఎపుడో
ఇక చిన్నారుల తోటలో అడుగుపెట్టడం ఎలా?

గిన్నెలతో గంటెలతో
కాగితాలతో కలాలతో రంగులతో గోడలతో

ఇల్లంతా ఖణేల్ ఖణేల్ మని తిరుగుతో
వాళ్ళ నాయనమ్మని తమతో తిప్పుకుంటో ఆ ఇద్దరే

వాళ్ళతో పరిగెత్తలేక, వెంటపడి అన్నం పెట్టలేక
హడావిడిపడుతోంది వాళ్ళ అమ్మ

ఆకాశాన మబ్బులు జారుకుంటున్నాయి
దాగుడు మూతల నుంచి బయటపడిన జాబిలి ఆగింది
విరామంగా ఒక చోట

ఎక్కడిదో చల్లని గాలి
పెంచుకున్న మల్లెమొక్క నుంచి తెంపుకున్న మొగ్గలై
మట్టి వాసనతో నీటి తాకిడితో తాకుతోంది గదులని -

గెంతుతూ ఎగురుతూ
తళ తళ మని ఇకిలింతలతో మోగుతో ఆడుకుంటూనే
అడుగుతారు పిల్లలు
'అమ్మా నువ్వు తినమ్మా. తిన్నావా లేదా?'

చూడు సరిగ్గా ఆ మాటే, సరిగ్గా ఆ చిన్న మాటే
సరిగ్గా సరైన సమయంలోనే

ఎన్నడైనా అడిగానా నేను నా తల్లిని ప్రేమగా?