ఉండుండీ ఒక వేసవి గాలి
మధ్యాహ్నం నుంచి తన వెంటే వెనుదిరగకుండా తిరుగుతోంది
తనేమో ఇంటి నుంచి రక్షక భట నిలయానికీ
అక్కడ నుంచి ఎక్కడికీ వెళ్ళలేని చోటుకీ కదులాడుతోంది
సలుపుతోంది లోపల ఒక రాచ పుండు, ప్రేమ రాచ పుండు
హృదయమొక రాచ పుండు
ఉండుండీ
ఉండకుండా, పూర్తిగా వొదలకుండా_
ఎటువంటి దారి ఇది?
పాద రక్షలు లేక పగిలి పిగిలి నెత్తురు కారిన
ఒకనాటి పసిడి వెన్నెల అరి పాదాల కన్నా
తడి చేతులు తాకక పచ్చిక లేక దహించుక పోయి
కన్నీరు ఒలికిన ఒకనాటి పూల శరీరం కన్నా
పిల్లల్ని కని, ఎంతో పాపం చేసుకున్న
ఎటువంటి దిగులు దారి ఇది?
పిల్లల్ని పెంచుకుని ఎంతో భారమైన
ఎటువంటి గర్భ శోకం ఇది?
ఎటువంటి జీవన విలాపం ఇది? అందుకే
తిరుగుతోంది తను, ఇంటి నుంచి
రక్షక భట నిలయానికి
అక్కడ నుంచి ఇక ఎక్కడికీ ఎప్పటికీ వెళ్ళలేని ఒక చోటికీ ఒక అమ్మ
ఎరుపెక్కిన కనులతో
వేలిముద్రలు పడిన కాలిన బుగ్గలతో, నలిగిన చీరతో శరీరంతో
అరవై ఏళ్ల పసి పాపగా మిగిలి
లోక రీతిలో, క్రూరమైన ఆటలో
రూకలు కాలేక ఆభరణాలు కాలేక అమాయకత్వం ఒదులుకోలేక
ఇక్కడే మిగిలిపోయిన ఒక అమ్మ
మనిషొక మంచి నీళ్ళ కుండ అనుకుని ఎడారిగా మారిన ఒక అమ్మ
వేసవి గాలి తనని వొదిలి వెళ్ళింది
మధ్యాహ్నం రాత్రయింది. తిరిగి ఆ రాత్రి దయ లేక
ఒక జాబిలిగా మారి ఆకాశాన్ని దహించివేస్తోంది
అరచేతుల మధ్య తన ముఖం సమాధి అయ్యింది
ఇక తనని కొట్టేందుకు
తిరిగి ఇంటికి ఆ తనయుడు ఎప్పుడు వస్తాడు?
మధ్యాహ్నం నుంచి తన వెంటే వెనుదిరగకుండా తిరుగుతోంది
తనేమో ఇంటి నుంచి రక్షక భట నిలయానికీ
అక్కడ నుంచి ఎక్కడికీ వెళ్ళలేని చోటుకీ కదులాడుతోంది
సలుపుతోంది లోపల ఒక రాచ పుండు, ప్రేమ రాచ పుండు
హృదయమొక రాచ పుండు
ఉండుండీ
ఉండకుండా, పూర్తిగా వొదలకుండా_
ఎటువంటి దారి ఇది?
పాద రక్షలు లేక పగిలి పిగిలి నెత్తురు కారిన
ఒకనాటి పసిడి వెన్నెల అరి పాదాల కన్నా
తడి చేతులు తాకక పచ్చిక లేక దహించుక పోయి
కన్నీరు ఒలికిన ఒకనాటి పూల శరీరం కన్నా
పిల్లల్ని కని, ఎంతో పాపం చేసుకున్న
ఎటువంటి దిగులు దారి ఇది?
పిల్లల్ని పెంచుకుని ఎంతో భారమైన
ఎటువంటి గర్భ శోకం ఇది?
ఎటువంటి జీవన విలాపం ఇది? అందుకే
తిరుగుతోంది తను, ఇంటి నుంచి
రక్షక భట నిలయానికి
అక్కడ నుంచి ఇక ఎక్కడికీ ఎప్పటికీ వెళ్ళలేని ఒక చోటికీ ఒక అమ్మ
ఎరుపెక్కిన కనులతో
వేలిముద్రలు పడిన కాలిన బుగ్గలతో, నలిగిన చీరతో శరీరంతో
అరవై ఏళ్ల పసి పాపగా మిగిలి
లోక రీతిలో, క్రూరమైన ఆటలో
రూకలు కాలేక ఆభరణాలు కాలేక అమాయకత్వం ఒదులుకోలేక
ఇక్కడే మిగిలిపోయిన ఒక అమ్మ
మనిషొక మంచి నీళ్ళ కుండ అనుకుని ఎడారిగా మారిన ఒక అమ్మ
వేసవి గాలి తనని వొదిలి వెళ్ళింది
మధ్యాహ్నం రాత్రయింది. తిరిగి ఆ రాత్రి దయ లేక
ఒక జాబిలిగా మారి ఆకాశాన్ని దహించివేస్తోంది
అరచేతుల మధ్య తన ముఖం సమాధి అయ్యింది
ఇక తనని కొట్టేందుకు
తిరిగి ఇంటికి ఆ తనయుడు ఎప్పుడు వస్తాడు?
No comments:
Post a Comment