లోకమంతా తూగుతోంది
పగలు రాత్రితో
పూవు గాలితో
నేల నింగితో
విశ్వ వేణు గానంతో
వాన మట్టితో
చందమామ
మబ్బులతో
వెలుతురు
నీడలతో
సరస్సులు
చెట్లలలతో
స్త్రీలు అద్దాలతో
పిల్లలు
ప్రతిబింబాలతో
చేతులు
చేతులతో
పదాలు
పదాలతో
నువ్వు నాతో
ఈ లోకం
కాలంతో
సర్వం తూగుతుంది
ఒకదానిని
మరొకటి చుట్టుకుని
దగ్గరగా హత్తుకుని=
మరి నేను
మధువుతో
తూగితే
నా మానాన
నేనుంటే
తప్పేంటి?
మంచి poem
ReplyDelete