జీవితం

"జీవితం అంటే ఏమిటి?" అని నువ్వు అడిగిన నాడు - ఆనాడు -
నా వద్ద సమాధానం లేదు

అందుకని, తల ఎత్తి ఒక సారి ఆ రాత్రి ఆకాశంలోకి చూసాను
చీకట్లోని నక్షత్రాలనీ, నేలపై అంబాడే వెన్నెలనీ
ఆ వెన్నెల వెలుగులో గలగలా కదిలే నీడలనీ
చెవిలో రహస్యమేదో చెప్పిపోయే గాలినీ విన్నాను.

చుట్టూ గూళ్ళయిన చెట్లనీ, చెట్లని పెనవేసుకుని పడుకున్న
మనుషులనీ, వాళ్ళు కప్పుకున్న మట్టినీ, ఆ మట్టి
చెప్పే కథలన్నిటినీ విన్నాను. ఆనక, ఆ కథలలోని

కనులలోకి దుమికి ఆ నీళ్ళల్లో మునిగాను. ఎవరెవరివో
వేల చేతులని తాకాను. ముద్దాడాను. మరో దినం
లేనట్టూ - ఇక రానట్టూ - గాట్టిగా ప్రాణం పోయేలా
వాళ్ళని కావలించుకున్నాను. ఎందుకో ఏడ్చాను

హృదయాన్ని చీల్చుకుని, దాని అరచేతిలో పెట్టుకుని
నెత్తురోడుతూ 'ఇది మీదే, ఇది మీదే' అని ఆ కలల
వీధుల్లో అరుచుకుంటూ తిరిగాను. గొంతు అరిగరిగీ 
ఒక అమ్మలోనో, అమ్మలాంటి స్త్రీలోనో ఒదిగాను

ఇక తను ఒక జోలపాట పాడి ఈ విశ్వాన్ని ఊపితే
వెక్కిళ్ళు పెట్టుకుంటూ, ఒక నిధ్రలోకో, నిద్రలాంటి
ఒక మృత్యువులోకో, నీ శ్వాసలోకో జారుకున్నాను-

నిజం: "జీవితం అంటే ఏమిటి?" అని నువ్వు అడిగిన నాడు - ఆనాడు -
"జీవితం అంటూ ఏదీ లేదు. జీవించడమే ఉంటుంది"
అనే సమాధానం నా వద్ద లేకా, చెప్పరాకా, తల ఎత్తి

ఒకే ఒక్కసారి నీలోకి చూసాను! నన్ను నేను కనుగొన్నాను.