బియ్యపు గింజల కథ

ఇదంతా పాతదే.
బియ్యాన్ని నువ్వు గుప్పిళ్ళతో తీసుకుంటున్నప్పుడు
ఒకప్పుడు నువ్వు బియ్యం డబ్బాలో వేసిన వేపాకులు - ఎండిపోయి ఇప్పుడు -
నలిగి చేసే, పిగిలిపోతున్న శబ్ధాలే -

మరి
ఒకతనేమో - బియ్యం ఉండటమే ముఖ్యం అని అంటాడు
మరొకతనేమో - బియ్యాన్ని వెలికి తీసే చేతులే ముఖ్యం అని అంటాడు
ఇంకొకతనేమో - బియ్యాన్ని ఇన్నాళ్ళూ కాపాడిన వేపాకులను చూడమని అంటాడు
చివరతనేమో - బియ్యాన్ని వండే చేతుల గాధ వినమని చెబుతాడు
మొదటతనేమో - ఇంతా చేసి మీరు 

బియ్యాన్ని తనలో నింపుకున్న డబ్బాని 
మరచిపోయారని గురుతు చేస్తాడు. ఇక
మొదటా చివరా కానీ అతను - అప్పుడు 

ధాన్యం వచ్చిన నేల గురించీ పండించిన చేతుల గురించీ చెబితే
ఏడో అతను - ధాన్యాన్నీ, ఆ నేలనూ, పండించిన శరీరాలని
త్రవ్వుకుపోయే రాబందులనీ గుర్తించమని వేడుకుంటాడు -

నీ నోట్లికి వెళ్ళే ప్రతి గింజ పైనా ఒక రక్త లిఖిత చరిత్ర ఉందనీ
ఏదీ శూన్యంలోంచి వచ్చి శూన్యంలోకి పోదనీ చెబుతాడు-
కొంత కార్యచరణుడివై, ఈ లోకకాలంలో సంచరించాల్సి ఉందనీ
అది నీ ప్రాధమిక కర్తవ్యమనీ చెబుతాడు. అరచేతుల్లో ఒక అద్దం ఉంచుతాడు-  

సరే. సరే. సరే. మరేం లేదు.
ఇదంతా పాతదే. ఇదంతా బియ్యపు గింజల కథే.
బియ్యాన్ని నువ్వు గుప్పిళ్ళతో తీసుకుంటున్నప్పుడు
బియ్యంతో కలగలసిపోయిన ఎండిన వేపాకులు
నలిగిపోయి చేసే అనాధల ఆక్రందనలే-

అయితే, ఆ శబ్ధాలు మరిప్పుడు
ఎటువైపు నిలబడి ఉన్నాయో
ఏ ఏ కథలని వింటున్నాయో -
నేను నీకు ప్రత్యేకంగా చెప్పాల్సిన పని లేదనే అనుకుంటున్నాను.