కృతజ్ఞత

చీకటి గుహలోంచి ఎవరో నిన్ను లాక్కు వెళ్లి, ఓ పూల
పందిరినీ, లేత కాంతినీ 'చూడూ' అని
చూయించినట్టు తను: నిదుర నెలవంక

అలసటగా రాలిన, మెరిసే పెదాలతో -
***
రాత్రి -
చెట్ల కింద గుమికూడిన నీడలు. చిన్నగా, పూలల్లో
చేరుతున్న పొగమంచు. గూళ్ళలో, పక్షుల
రెక్కల్లో, ఊగే లతల్లో, ఒదిగిన శాంతి -

ఎవరిదో
శ్వాస తాకుతోంది అతి లీలగా వేణుగానమై. చుట్టూ
చినుకులు. స్వప్న పరిమళం. మొలకెత్తబోయే
విత్తనంలోని అలజడి. కొంచెం ఇష్టం -

తడిచిన
మట్టి. తేలిపోతున్న మబ్బులు. వెన్నెల్లో మెరిసిపోయే
సరస్సు. నిన్నెవరో పాదు చేసి ఉంచినట్టు, ఇక
తన చేతివేళ్ళు నీలో నాటుకుంటే, ఎక్కడో

ఏ ఏ లోకాలలోనో నువ్వు మొలకెత్తి, నిటారుగా ఎదిగి
గుండె నిండుగా గాలి పీల్చుకున్నట్టూ, ముఖాన
సూర్యరశ్మితో వెలిగినట్టూ, నవ్వినట్టూ
***
ఎవరో, నీలోంచి నిన్ను బయటకు లాగి పొదుగుతున్న
కాలం. తల్లి పాలిండ్ల లోకం. నీ బాల్యం -
బాహువుల భద్రతా, మృత్యు కారుణ్యం!
***
మరి, నిదుర నెలవంక వాలిన ఓ పూలతోట, నీకు ఒక
గొప్ప బహుమతి ఆనీ, ఒక వరం అనీ
ఎప్పటికి తెలుసుకుంటావు నువ్వు?