ఆ పిచ్చుక పిల్లలు

చిక్కటి చీకటి బూజు కప్పుకున్న చెట్ల మధ్యనుంచి

రాత్రంతా ఆ పిచ్చుక పిల్లలు తమ లేత గొంతులు బొంగురుపోయేలా
అరుస్తూనే ఉన్నాయి-

సూర్యుడి పసుపుపచ్చ కనుపాపలవి. రాత్రి చంద్రుడి
మైమరపు హృదయాలవి. నీడల నిశ్శబ్ధాలతో    
చెట్ల కిందుగా, పైగా తమ తనువులతో ఆడుకునే శిశువులవి.

ఏం జరిగి ఉంటుంది?

గూటిలోకి గింజలతో తల్లి తిరిగి రాలేదా? జగమంతా
ఒక ముడుచుకున్న త్రాచైనప్పుడు
నిప్పు కణికెల కళ్ళతోఏదైనా పిల్లి

గూటి వద్దకు నిశ్శబ్ధంగా కదులుతుందా? లేదా ఒక పిచ్చుక పిల్ల
అదిరీ, బెదిరీ, కదిలీ, ఆకాశాన్ని
పదునుగా కోస్తున్న నక్షత్రంలా, నేల రాలిపోయిందా?

ఏం జగిగి ఉంటుంది?

చిక్కటి చీకటి రక్తం జిగటగా కమ్ముకున్న చెట్ల మధ్యనుంచి

రాత్రంతా ఆ పిచ్చుక పిల్లలు, తమ లేత గొంతులు బొంగురుపోయేలా
అరుస్తూనే ఉన్నాయి -