ఒక అస్తిత్వం

నీ కొరకై ఆకాశం నుంచి పేనిన అనంతమైన తాడు ఇది. నలుదిశలా

మృత్యు ఆహ్వానంతో వీస్తున్న గాలులతో, పురుగుల కాంతి రెక్కలపై
నీ కొరకై తిరిగి వస్తుందది. వృక్షాల కిందుగా కొనసాగే నీడలతో
నీ కొరకై శతాబ్ధాల క్రితం భూస్థాపితమైన శరీరాల్నీ స్పర్సల్నీ

మరలా బ్రతికించుకుని నిన్ను బిగియారా
కావలించుకునేందుకు వస్తుందది --- 

ఆహ్ ఏమి కౌగిలి అది. సగం తగలబడిన శవం లేచి నిలబడి
చిరునవ్వుతో నిన్ను కౌగలించుకున్నట్టు
ఆహ్ ఏమి కౌగిలి అది. ఈ అరటి ఆకుల కిందుగా

నీ ఎముకలలోకీ, మూలిగలోకీ, ఈ సూర్యరశ్మి నింపాదిగా జోరబడుతుంది.
ఆహ్ ఈ పరిశుభ్రమైన మృత్యుపరిమళం, ఎన్నటికీ
అర్థం కాని ఈర్ అనామక అస్తిత్వం,ఈ రోజు మాత్రమే

నీ కొరకై అనంతమైన శూన్యం నుంచి సూర్యరశ్మియై
నీ గొంతు చుట్టూ, పసిపిల్లల
చేతివేళ్ళలా చుట్టుకుంటుంది-