"...నాన్నా"

- ఊయలలానో,నావలానో: ఇట్లా ఊగే చీకటి -
   
నీకు చెరోవైపున ఇద్దరు పిల్లలు నీ ఛాతీపై తలలు వాల్చితే
ఒక అంచు నుంచి మరో అంచుకి 
ఊగుతుంది లోకం - ఒక తల్లి 
తన శిశువుకి స్థన్యం అందించి 

అలా జోలపాటతో ఊపుతున్నట్టు- ఉదయం నుండి మండిన 
నీ కళ్ళు,ఒక లేత గాలిలోకీ 
ఓ కలలోకీ తేలిపోతున్నట్టు-

దీవించే అరచేతులు నీ తలను తాకేందుకు వొంగినట్టు ఆకాశం-
దయగల చూపుల లాంటి కొన్ని  
నక్షత్రాలూ.ఎక్కడి నుంచో మరి 
అన్నం ఉడుకుతున్న సువాసనా 

మరి ఆగీ ఆగీ,చెట్లలోంచి నీ పైకి రాలిపడే రాత్రి చెమ్మా,ఇంకా  
ఒక అనామక నిశ్శబ్ధమూనూ- 
ఇక అప్పుడు నువ్వు నెమ్మదిగా 

నీ పిల్లల్ని నీ ఛాతిపై నుంచి తొలగించి,అత్యంత జాగ్రత్తగా వాళ్ళని 
పక్కన పరుండబెట్టి, నీ హృదయ 
స్థానంలో ఏర్పడ్డ, ఆ పురాగానాల 
స్మృతి ముద్రికలను రుద్దుకుంటూ

అతి రహస్యంగా, అతి నిశ్శబ్దంగా,లేచి వెడదామని అనుకుంటావా 
సరిగ్గా అప్పుడే, చీకటి ఒడిలోంచి 
ఒక చిన్న గొంతు,పాల ధారవలే 
గుసగుసల వలే ఇలా అంటుంది -

"...............నాన్నా"