మా చిన్ని అమ్మ

- సాదాగా, సీదాగా నీకో నాలుగు వాక్యాలు -

ఎలా ఉన్నావు అని కదా నువ్వు అడిగినది....

మసిలే నీళ్ళు పడి, ముడతలు పడ్డ అమ్మ పొట్ట కాలిపోయి 

నల్లటి చారికలుగా చీరిపోయిన దానికంటే 

కరకు ఏమీ కావు, కరకుగా ఏమీ లేవు ఈ 

- దినాలు -

మాకు వాటర్ హీటర్ కొనిచ్చి, తాను మాత్రం 

ఒక మసిగుడ్డతో, మోకాళ్ళ నొప్పితో వొంగిన 

కాళ్ళతో, వొణికే చేతులతో, మరి ఆ గిన్నెను మోయలేకో లేక 

తటాలున ఏదో స్ఫురణకు వచ్చి, కళ్లపై నీటి పొర కమ్ముకోగా 

మమ్మల్ని కన్న బొజ్జ బొబ్బలైతే, కూర్చుని 

చేతివేళ్ళతో మందు రాసుకుంటూ "పోతుంది

లేరా, తగ్గి పోతుందిలే" అని తాను అన్నంత

అని తాను చిరునవ్వు నవ్వినంత ధైర్యంగానూ 

- సులభంగానూ లేవు ఈ దినాలు-

- అందుకే, సాదా సీదాగా నీకో నాలుగు వాక్యాలు -

ఎలా ఉన్నాను అని కదా నువ్వు అడిగినది....

మరి నీకు తెలుసా 

తనని మొత్తం కొల్ల గొట్టుకున్నవాళ్ళు, కొల్ల గొట్టుకుని వెళ్ళిపోగా

ఖాళీ అయిన కడుపుతో, పైన వేలాడుతున్న 

ఊగిసలాడే చర్మంతో, ఎవర్ని తలచుకుంటూ

ఎక్కడుందో, చాలా సాదా సీదాగా, కళ్ళల్లో నీళ్ళతో, కాలే నీళ్ళల్లో కళ్ళతో 

ఎవరూ తోడులేని కరకు కాలంలో 

ఈ కవితలాంటి మా చిన్ని అమ్మ?