ఎలా?

తలుపులు తోసుకుని వస్తుంది ఒక గాలి: నువ్వలా
ఒక్కడివే కూర్చున్నప్పుడు -
దాని నిండా చీకటి సువాసన.

నిద్రలేని నీ కళ్ళపై ఎవరో మునివేళ్ళతో నిమిరినట్టు
తుంపర. ఒక నిశ్శబ్ధం. నిండుగా
సవ్వడి లేకుండా, ఒక నది ఏదో
ప్రవహించినట్టు, నీ చుట్టూతా నీ
ఒంటరితనమే, నువ్వు తాకలేని

తమ లేత ఎరుపు పెదాలు తెరుచుకుని
పూలగుచ్ఛాల వలే ఒదిగిపోయి
అలా నిదురపోయే పిల్లల నిదురే
ఇక్కడ.పూలపై తేలిపోయే చల్లని

వెన్నెలే ఇక్కడ. వాళ్ళ అమ్మేఇక్కడ - నువ్వు ఇక
ఎప్పటికీ వెళ్ళలేని వాళ్ళ కలల
కాంతి లోకాలే ఇక్కడ. కరుణే
ఇక్కడ -కల్మషం లేని,అంటని
లాలిత్యమైన కాలమే -ఇక్కడ - 

మరి, అటువంటి తుంపరలో, అటువంటి, మెత్తని చీకటిలో
చిగురాకుల సవ్వడిని కూడా
నువ్వు వినగలిగే నిశ్శబ్ధంలో   

మూసుకున్న నీ తలుపులను తోసుకుంటూ వచ్చి
నిన్ను తాకి,ఒక శైశవ నవ్వుతో
నిన్ను పలుకరించిన ఈ గాలిని
వెళ్ళిపొమ్మని అనడమూ, ఇక

ఈ కవితకు ఒక ముగింపునీ ఇవ్వడమూ. . . ఎలా?