అర్హత

సరే, ఇటు చూడు:

నువ్వు రాసిన, మరి నేను దాచుకున్న
     గత జన్మల అతి నవీన లేఖలన్నిటినీ దరి చేర్చి 
          ఓపికగా, నీ మోముని అరచేతుల్లో పుచ్చుకుని, ఇక

ఒకసారి ఆఖరిసారిగా చూసుకుని వొదిలి వేసినట్టు

ఈ రహస్య భాషల, నీ శరీరం వొదిగిన కాగితాలని
     నెమ్మదిగా ముక్కలు ముక్కలుగా చించి, పోగేసి
          మంట పెట్టి చూస్తూ కూర్చున్నాను: గాలికి ఎగిసి, మరి

ఆ గాలికే నింగికి తేలే నల్లటి నుసి వలే, నిప్పురవ్వల వలె-

కొబ్బరి చెట్ల మధ్యగా వికసించే జాబిలిని కానరాని, చెట్లు లేని
ఈ ఆధునిక వీధులలో

దారి పక్కగా రాత్రంతా ఊళ పెడుతూ ఇక అతనూ
     ఇళ్ళు లేని వీధి కుక్కలూనూ- ఇక ప్రేమ గురించి
          మాట్లాడేందుకు

నేను ఎవరు, నువ్వు ఎవరు?