నేను కూడా విరిగిపోయాను
నేను కూడా
రాళ్ళ నీటిని రుచి చూసాను
సమాధుల గులాబీలను
నా అరచేతుల మధ్య
పొదివి పుచ్చుకున్నాను
మొద్దుబారిన
మాటలులేని ఈ గులాబీలు, నీ రాజసపు
నిశ్శబ్దంతో స్థాణువైన
నల్లటి రాళ్ళు.
నా మటుకూ అది
మరణించిన వాళ్ళు మళ్ళా
తిరిగి రావడాన్ని
గమనించడం
నా మటుకూ అది
మరచిపోయిన ముఖం ఏదో తిరిగి
అద్దంలోంచి పొడుచుకురావడాన్ని
విబ్రాంతితో చూడడం
అది ఇప్పటికీ
క్షణక్షణానికీ
నిమిష నిమిషానికీ
నా భుజంపై వాలిన ఆ అస్థిపంజరపు
చేతి స్పర్శనూ
ముఖంపై దాని శ్వాసనూ
ఒక భీతితో అనుభూతి చెందడం
అస్తిత్వపు ప్రార్ధనకై
బలి ఇవ్వబడిన రక్తపు గులాబీని
నువ్వు చూసావా?
No comments:
Post a Comment