ఒక మేకుని దిగగొట్టడంతో సరిపోదు. నువ్వు మరింత కటినంగా ఉండాలి. ఆమె హృదయంలోకి మరింత లోతుగా దింపు. ఎందుకంటే ఒకప్పుడు నిన్ను పోషించిన ఆ హృదయపు ధ్వనులు ఇక ఎప్పటికీ తిరిగి నీకు వినిపించకూడదు.
హృదయంలోకి ఒక మేకా? అది సరిపోదు. నువ్వు మరింత క్రూరంగా ఉండాలి. ఆమె చేతుల్నీ కాళ్ళనూ తెగిపడిపోయేంత వరకూ చాచు. సుత్తిని నుదిటిపైకి గురిపెట్టు. మరింత లోతుగా మరింత గట్టిగా మోదు, ఎందుకంటే నువ్వు భాధతో విలవిల లాడుతున్నప్పుడు నీ వదనాన్ని పొదివిపుచ్చుకున్న జీవితాన్ని ఇచ్చే ఆ అరచేతులు ఇక ఎప్పటికీ మరలా జీవం నిండిన సంజ్ఞలతో తిరిగి రాకూడదు. ఆమె పెదాలను పెరికివేయి దంతాలను విరిచివేయి ఆమె వక్షోజాలను నుజ్జు నుజ్జు చేయి, ఎందుకంటే ఇక ఎప్పటికీ మరణించే వాళ్ళకూ, మృతులకూ (అది నువ్వు) జీవితాన్ని ఇచ్చిన ఆమె స్పర్శా శబ్దమూ నిశబ్దమూ పదాలూ నీకు మళ్ళా ఎప్పుడూ గూడు కానీ నీడ కానీ పాట కానీ కాకూడదు. బహుశా, అప్పుడు పూర్తవ్వుతుంది. బహుశా అప్పుడు సాధ్యం అవుతుంది.
పవిత్రపాత్రలాంటి ఆమె దేహం పిగిలి రాలిపోయి విస్మృతి భూమిలోకి కుంగిపోతుంది. కాకపోతే, ఇక ఈ సారి పునరుజ్జీవనం లేదు కాకపోతే, నువ్వు ఉరి వేసుకుని చనిపోవడం మరచావు .
No comments:
Post a Comment