మరోవైపు

"మునపటిలాగా లేవు నువ్వు. అస్సలు పట్టించుకోవడం లేదు నువ్వు
నన్ను " అంటుంది తను -
మాట్లాడడు అతను.
***
నెల ఆఖరు -
ఆకలితో ట్రాఫిక్ లైట్ల వద్ద అడుక్కునే పిల్లలా (అద్దె) ఇల్లు: శ్వాస అందక
తపన పడుతున్నట్టు గాలి. గదిలో
రాలిన పూలల్లా నిస్తేజమైన కాంతి -

(ఆ గదీ, గాలీ, పిల్లవాడూ అతనేనా?)

మరకలు అంటిన గోడపై వేలాడే కాలెండర్లో తను జాగ్రతగా మార్క్ చేసిన
తేదీలు: నెల మొదట్లో ఇవ్వాల్సిన తేదీలు.
ఇవ్వలేకపోయి బాకీ పడిన తేదీలు -

(ఆ గోడా, ఆనవాలూ, తేదీలూ తనేనా?)
***
"యు డోంట్ లవ్ మీ ఎనీ మోర్: మారిపోయావు నువ్వు" నిందిస్తుంది
తను: కుంచించుకుపోతున్న ఒక దీపం
అతని హృదయంలో -
***
బయట, దూరంగా ఎక్కడో చీకట్లో మిణుకు మిణుకుమనే నక్షత్రాలు.
చిన్నగా మొదలయ్యే గాలి. పల్చగా మాటలు.
పూర్వజన్మలో విన్నావో, కన్నవో, తాకినవో -

"ఋణ పడి ఉన్నాను నేను నీకు ఇప్పటికీ. రెండు అరచేతులు కలిసిన
ఇంద్రజాలంలో, గట్టిగా హత్తుకున్న కాలంలో...
నన్ను నమ్ము. దయచేసి నన్ను నవ్వు -"

అని చెబుదామనీ, నగరం నుంచి అడవి అవుదామనీ
ఆగిపోతాడు అతను -
***
ఇక రాత్రంతా మరెక్కడో - అతని లోపలా తన లోపలా - కాలంత సీమలో
సంధ్యాసమయంలో, తీరాన
అలల ఊగిసలాటలకి అట్లా

తేలియాడే, లంగరు వేయని రెండు పడవలు -