కొన్నిసార్లు

ఇలా ఎలా బ్రతకగలవు నువ్వు? ఎంతకాలం: ఇలా?

అడిగింది తను -

***

లోపల లేని కాంతి పూలపై: గాలి. 

నీడల వెంట చలించే వెన్నల. ఎక్కడో మట్టి వాసన -

వాన వెలసిన నిశ్శబ్ధం. ఆకులపై తడి. 

ఒక సన్నటి వణుకు ఎవరో రెండు అరచేతులు జోడించి

శరీరాన్ని ఒక భిక్షపాత్రగా మార్చుకుని, రాత్రి వీధిలోంచి 

చిన్నగా దేవులాడుకునే సందర్భం -

మానవ జీవితమంత ఒంటరితనం. ఖాళీతనం: ఎవ్వరూ

ఇవ్వలేని దానికై, కాలేని దానికై తండ్లాట -

***

ఎలా బ్రతకగలవు నువ్వు ఇలా? ఇంకా ఎంతకాలమని?

అసహనంతో తను -

***

మరెక్కడో, సున్నితంగా ఉండటానికి వెనుదీయని ఒక 

పూలకాడ, ఒక లత, ఒక లేచివురు

రాత్రంతా పసి శ్వాసలా అట్లా అట్లా

అతనిలో, తనలో ఊరికే ఊగతూ -