ఎక్కడైనా ఒక నది ఒడ్డుకు వెళ్లి, ఈ రాత్రంతా అట్లా
కూర్చోవాలని ఉంది: తను అంది -
***
అలసట నేల రాలిన ఒక పూవు. కట్టుకున్న గూట్లో లేని
రెక్కల సవ్వడి ఒక స్మృతై, బుజ్జాయికి
కట్టిన చిరుగంటల్లా చిన్నగా మ్రోగుతూ -
తెరచాప వలే గాలి. కోసుకుపోయే చెమ్మలాంటి మెత్తటి
చీకటి. మిణుకుమనే నక్షత్రాలు. కళ్ళాపి
జల్లిన మట్టి వాసన. గుమ్మం పక్కగా ఓ
దీపం రెపరెపలాడుతూ - తీరం తెలియక, గాలి వాలుకి
హృదయపు నావ ఎటు కొట్టుకుపోయిందో
తనకి తెలియదు. అతనికీ తెలియదు -
***
ఇక రాత్రంతా, ఆ ఇద్దరిలోనూ
ఎక్కడో సుదూరంగా చీకట్లో రాళ్ళను ఒరుసుకుంటూ
ఆగకుండా సాగే నీళ్ళ సవ్వడి -
No comments:
Post a Comment