పాపి

కుంకుమ కన్నీళ్లు నీ కళ్ళు

నీ అరచేతులలో విచ్చుకున్న
నిన్న చిట్లిన గాజు పొదని నేను


చెంప చుట్టూ వలయాన్ని
గీసిన వేళ్ళు అగలేవు ఇక

నీ కళ్ళతోనే ఆ వేళ్ళు రోదించాలి
నీ వేళ్ళతోనే ఈ లోకం
తిరిగి చిగురించాలి

నవ్వుతోంది రాత్రి ఆకాశం నల్లగా
హృదయం లేని వదనంతో

నీటి అంచున ఇల్లంతా మౌనం
మౌనం అంచున
నీ పాదాల భారం

నడకలేని దూరం కాలాన్ని విడుస్తోంది
నునుపైన పదపడగై

విషపు విశ్వాలని విరజిమ్ముతోంది. రాత్రీ
దాత్రీ పొద్దుతిరుగుడు పూలై మెరవగా

నిన్ను చేరలేని దగ్గరితనం, పసితనం
ఎవరో వొదిలిన చిహ్నాలై
వెంటాడుతున్నవి

రా రా కన్నా: శిల్ప హ్రుదయుడైన పాపికైనా
హృదయం ఉంటుంది

వచ్చి నీ లేత చేతులతో
రాలే రాతి కన్నీళ్ళని తుడిచిపో=