ఎగిరిపోయాయి సాయంత్రంలలోకీ
నీడలలోకీ పిట్టలు
ఏమీ ఆశించని, నీ చుట్టూ ఉట్టినే
అలా గిరికీలు కొట్టిన పిట్టలు
రావు అవి మళ్ళా చెట్ల కిందకి
వర్షాలలో, గాలులలో
తిరిగి తిరిగి నీకై ఎప్పటికీ:
మరచిపోయావు నువ్వు, నువ్వు
ఒక కరాళ రాత్రివని
ఒక సజీవ కంకాళానివని:
దీవించిన అరచేతులే
ఇపుడు నిను దహించివేస్తాయి
పొదుపుకున్న బాహువులే
ఇపుడు నిను వెలివేస్తాయి
కారణజన్మడువి. నిరంతర
శాపగ్రస్థుడువి
పదసమాధుల అలంకారివి
ఆహంకారివి
తన దర్పణంలో ఒక లిల్లీ పూవు
పూచింది. తెల్లటి కాగితం
నీకై ఎదురుచూస్తోంది. వెళ్ళు
మణికట్టు తెంపుకునేందుకు
ఇదే సరైన సమయం.
No comments:
Post a Comment