వంతెన

ఎన్నో మాట్లాడుకున్నాం; ఎన్నెన్నో
వేల పదాలు! మరి అవి,
వాన చినుకులో, మెరిసే చుక్కలో

కానీ, లెక్కపెట్టలేనన్ని! ఏవో, ఎన్నో
మాటలు! కొన్నిసార్లవి
ఆశ్రువులై, ఇంకొన్నిసార్లు నవ్వులై

ఒకోసారి వడలి, బల్లపై రాలిన ఒక
పువ్వో, వాలిన ముఖమో,
తాకాలనీ, తాకలేని చెయ్యో అయ్యి

ఎన్నో మాటలు! ఎక్కడికి పోతాయి?
ఎక్కడి నుంచి వచ్చాయి?
ఈ మాటలు? వెలుగై, చీకట్లై, రాత్రి

నీడల్లో ఊగే ఆకులై, ఆకులపై ఆగే
సీతాకోకచిలుకలై, మసక
వెన్నెల్లో వ్యాపించే పొగమంచై, ఇక

తెరలుగా తేలిపోయే, ఎవరో మనని
తలవగా పొలమారినట్టున్న
నీటి అలికిడి వంటి మన మాటలు?
***
ఎన్నో మాట్లాడుకోలేదు; ఎన్నెన్నో!
లోపలెక్కడో, ఇక నిన్ను
నింపుకున్న లిల్లీపూలు, రాత్రిలో

గూళ్లు లేని పావురాళ్ళై, వణికిపోతో!