చెట్ల కింది గాలి

తను లేవదు అక్కడ నుంచి
అలాగే అక్కడ ఆ గదిలో చాలా సేపు, అతను తేలికగా అనేసి వెళ్ళిపోయిన
మాటలతో -

రాత్రి: చీకటి. ఎవరి కోసమో
ఎదురు చూసీ చూసీ, తలుపు తట్టినట్టయ్యి పరిగెత్తుకు వెళ్లి చూస్తే అక్కడ
ఎవరూ లేనట్టు

జీవితం. తన ముఖం.
పొడుచుకునీ పొడుచుకునీ పక్షుల ఈకలన్నీ నెత్తురుతో చెల్లాచెదురైనట్టు
ఇల్లు -

తన వొళ్ళు. ఇక కళ్ళు
తెరవని ఒక పక్షిపిల్ల ఏదో ఒకటి అక్కడక్కడే ఎగురాలేకా అరవలేకా రాత్రి
చలిలోకి

గడ్డ కట్టుకుపోయి
"అమ్మా ఆకలి" అని పాప అంటే ఇక ఎప్పటికో నెమ్మదిగా లేచి కళ్ళూ
ఇల్లూ

తుడుచుకుని
పొయ్యి వెలిగించి కిటికీలు తెరిస్తే ఎక్కడో దూరంగా చుక్కలు. పల్చటి
పొగమంచు

మరలిపోయే చినుకులు -
తనకి దూరంగా ఎక్కడో పగలంతా గాయపడి, ఇక రాత్రికి నెమ్మదిగా
స్థిమిత పడే

రావి చెట్ల కింది సన్నటి గాలి.