మళ్ళా మొదలు

వెనక్కి వెళ్ళిపోవడం, మళ్ళా ముందుకు రావడం. అలలా లేదా ధూళిలా నేలపైకి నేలలోకి రాలిపోవడం. తిరిగి మళ్ళా పైకి, గాలిలోకి లేవడం -

వానలా, ఎండకి నిశ్శబ్ధంగా ఆవిరి అవుతున్న నదిలా, ఒకే ఒక్క క్షణంలో చుట్టుకునే అసంఖ్యాక విషయాలు. మౌనంగా దేహంలోకి కరిగిపోయి, నెత్తురులోకి వ్యాపించి, తిరిగి శరీరం అణువణువులోంచి శ్వేదంలా చెమర్చే అసంఖ్యాక నేనులు - వాటిలో నేనెక్కడ?-

నువ్వు విసిరి వేస్తావు. నాలోని కొంత సారాన్ని అందుకుని వొదిలి వేస్తావు. మళ్ళా, నేను నింపుకోవాలి. కొమ్మల మధ్య నిర్విరామంగా శ్రమిస్తూ, ఒక్కొక్క పుల్లతో గూడుని అల్లుకునే పక్షిలా- మరి దానికీ తెలుసు అభద్రత. బలమైన  గాలి వీస్తుండవచ్చు. లేదా ఘాడమైన వర్షం కురుస్తుండ వచ్చు. రోజుల తరబడి ఏర్పరచుకున్న గూడు చెదిరి పోతుండవచ్చు. దాని పిల్లలు కంపిస్తూ నేల  రాలి పోతుండవచ్చు. కానీ నిర్మించకుండా ఉండటం ఎలా? ఇక మళ్ళా 

మొదలు - మొదట నుంచి ఏర్పరచు కోవడం. చాలాసార్లు 

బహుశా అన్నిసార్లూ నేను ఆ తల్లి పక్షిని. విధ్వంసం అవుతుందనీ తెలసి, ప్రేమించడం మానను. ధ్వంసం అయ్యాక తిరిగి నిర్మించుకోవడమూ ఆపలేను. తుమ్మ ముళ్ళ పొదలా (బహుశా , నేను ఒక తుమ్మ ముళ్ళ పొదను) మొదలు కంటా నరికినా తిరిగి చిగురించడం మానను. ఈ ఖాళీలను పూరించలేననీ తెలిసి, నింపుకోవటం ఆపలేను. తల్లి కుక్క, కనులు తెరవని తన పిల్లల వద్దకు పరిగెత్తినట్టు, నేను నాలోకి వెళ్ళిపోవడమూ ఆపలేను- వీటన్నిటిలోనూ 

విషాదముంటుంది. ప్రేమించడంలో కూడా - నీటిలో తడిలా, మంటలో వేడిలా, తప్పకుండా, ఒకే ఒక్క క్షణంలో అసంఖ్యాక విషయాలలోకి క్లుప్తీకరణమవ్వడంలో శూన్యం ఉంటుంది. తరచూ, అందుకే, నాకు నేనూ, నీకు నేనూ (నీ ప్రపంచానికీ), నాకు నువ్వూ (నా ప్రపంచానికీ) అపరచితుడని అవుతాను. నాలో నేను తునాతునకలు అవుతాను. ఎండలేని చల్లని మధ్యాహ్నం 

గాలిలో తూలుతూ నెమ్మదిగా నేల రాలుతున్న పసుపు పచ్చటి ఆకుల్లా, దేహం నుండి వీడిపోయి, తుంపులు తుంపులుగా రహస్య ప్రదేశాలలోకి కొట్టుకుపోతాను. భూమిపైకి వంగిన కొమ్మలా, లేదా కొమ్మపైకి వంగిన ఉడతలా ఆకస్మికంగా కదలిపోతూ విషాదంతో వొణికి పోయి, మళ్ళా నిశ్చలమయ్యి, మళ్ళా నీ వద్దకు నేను (నా వద్దకు కూడా) ఖచ్చితంగా ఒక అలలా, నేట్టివేసినా ముఖాన్ని చుట్టుకునే తేమ్మరలా, లేదా సముద్రపు తీరాన ఇసుక గూడుని కట్టుకునే ఒక పిల్లవాడిలా, లేదా ఒక వృద్ధుడిలా  

నాకు ఖచ్చితంగా తెలుసు. ఏదీ కొంతకాలమైనా ఉండదని తెలుసు. ఈ సజలతనంలో ఏదీ ఎక్కువకాలం మన్న లేదనీ తెలుసు. అరచేతులలోకి ఇసుకను దగ్గరకు తీసుకునే లోపల, దరి చేరకనే అది కరిగి పొతుందనీ తెలుసు. కానీ, తాకకుండా ఎలా? వీటన్నిటినీ చూడకుండా, ముట్టుకోకుండా ఎలా? పోనీ నువ్వైనా చెప్పు 

ధ్వంసం అవ్వకుండా దగ్గర అవ్వడం ఎలాగో, లేదా గాయపడకుండా ప్రేమించడం ఎలాగో?

----------------------------------------------------------------------------------

మార్చ్, 1996.