17 June 2013

అర్థాంతరంగా

1
మేఘావృతమైన కాంతిలో, నీ నీడ నీకు కనిపించదు-

కదిలీ, కదలక చెట్లపై ఊగే పూలు. వాటి పేరేమిటో నీకు తెలియదు కానీ శిశువులు ఊగే ఊయలలపై తల్లులు వంగినట్టు, అవే, నీ పైకి నెమ్మదైన రంగులతో వొంగి, వాటి అంత ఘాడమైన ఎరుపు రంగూ మృదువుగా మారి చిరునవ్వుతో నీతో ఒక పురాతన భాషలో సంభాషిస్తున్నట్టు: 

ఎక్కడో నిన్ను తడిపే వర్షం. ఎవరో అదృస్యంగా నీ చుట్టూ తిరుగాడుతూ, మంద్రంగా వేణువు ఊదతున్నట్టు ఈ గాలి. నీ శ్వాసలోకి నువ్వే జొరబడి నీలోంచి నువ్వే బయటకి తేలిపోయి, ఎగిరిపోయి, తిరిగి ఒక ఇంటికి చేరుకున్నట్టు, ఒక విభ్రాంతి. గూడంతా ఆ పూలు తడచిన మట్టి వాసన. ఎవరో పుడమిని చిదిమి

ఓ దీపం పెట్టినట్టు, మెత్తటి అరచేతులతో వెనుక నుంచి నీ కళ్లెవరో మూసినట్టు, నీ శరీరమంతా వెన్నెల స్పర్శ, కాంతి నీటి పెదాలేవో నిన్ను అణువణువునా ముద్దాడుతున్నట్టు, ఒక నిశ్శబ్ధం. ఒక కారుణ్య కలకలం. అలలపై తేలిపోయే ఒక ఏకాంత నావలో నిండుకుంటున్న ఒక నిండైన శూన్యం. నీలో కొంత ఇష్టం. కొంత శాంతి. చూడు  
2
మేఘావృతమైన కాంతిలో, నేనే నీ నీడై సంచరించే వేళ్ళల్లో 

రా మరి.తాకు నన్ను.మబ్బులు తిరుగాడే నీ కళ్ళలోంచి 
లక్ష సీతాకోకచిలుకలై ఎగిరిపోతాను నేను.
లక్ష పూవులై రాలిపడతాను నేను
భయం లేదు.భయపడటానికీ 
ఇక ఏమీ  మిగిలి లేదు 
దా మరి 
3
ఇక, మృత్యువు ఆగిన చోట 
మనమిద్దరమే వెర్రిగా
నవ్వుతూ 
నవ్వుతూ 
నవ్వుతూ
ఉంటే 
4
రాత్రంతా వెలిగి విసిగిన దీపం 
ఒక చిన్న నిట్టూర్పుతో 
చిన్నబోయింది 
చిన్నా- 
5
దా మరి
నన్నూ
6
నిన్నూ, ఈ



7


. 

No comments:

Post a Comment