ఒక సాయంత్రం

ఏడుస్తోంది అమ్మ, ఏం చెప్పాలో తెలియక -
***
ఎర్రటి ఎండ కాచే కళ్ళతో పిల్లలు, అట్లా
అమ్మ ముందు నిలబడి
అసలు ఏమీ అర్థం కాక -

తన శ్వాసలాంటి గాలి: ఆగీ, ఆగీ మెల్లిగా
ఉగ్గబట్టి వీస్తో: ఇల్లంతా
దుమ్మూ, చీకటీ, నొప్పీ -

ఇక, తల ఒగ్గిన చెట్ల కింద ఓ నీడ మాత్రం
దాహంతో చిట్లిన పెదాలపై
సాగీ, సాగీ, చీకటి అయితే
***
మూడు రోజుల నుంచి కబురు లేదు. ఇంట్లో
గుప్పెడు బియ్యం లేవు -
బిడ్డలు తినేది ఎట్లరాని

ఏడుస్తోంది అమ్మ, పిల్లల చేతులుచ్చుకుని
ఏం చేయాలో తెలియక!