క్రియ

రాత్రి అవుతుంది.

ఇంటి తలుపులు తెరచినప్పుడు
ముఖాన్ని చరిచే, వాన హృదయం తెలియని ఒక గాలి ఏదో -
గూటిలో పక్షిపిల్ల ఒకటి తల్లికై, ఆకలై కీచుగా అరచినట్టు

గొంతు తెగిన శబ్ధం లోపలేదో. ఇంకా ధూళి.
ఖాళీ బాహువులంతటి చీకటి. ఇక, గదుల్లో ప్రతి మూలా
ఒక దీపం ఆరిపోయిన వాసన -

అల్మారాల్లోనూ, దుప్పట్లలోనూ
దుస్తులలోనూ, వంటగదిలోని పాత్రల్లోనూ, స్నానాల గదుల్లోనూ
ఒక పూవు రాలిపోయిన శబ్ధం.
అంతిమంగా నీ నిశ్శబ్ధం -

సరే. ఇప్పుడు చెబుతున్నాను విను

సరిగ్గా
అప్పుడే గుర్తుకు వస్తావు నువ్వు.

నిదురలో
ఏడుస్తూ మన పిల్లలు
నీ వైపు తిరిగి, నీ మెడ చుట్టూ చేతులు వేసి, నిన్ను గట్టిగా కావలించుకుని
వెక్కిళ్ళు పెడుతూ పడుకున్నట్టు-!