బహుమతి

నెలవంక
అతి నెమ్మదిగా బయట పడ్డట్టు: నీ ముఖం -
అప్పుడు వీచిన గాలికి, నామం లేదు వాసన లేదు దిక్కూ లేదు
నిన్ను తాకిన, ఒక్క దాని విలాపం తప్ప -

దాహార్తినై
ఉన్నాను నేను: అప్పుడు. మబ్బులు కమ్మిన
ఆకాశం కింద, నన్ను నేనే ఒక జోలెగా మార్చుకుని, ఎవరో త్రవ్వుకు
పోయిన హృదయ సారాన్ని

అడుక్కుంటూ
ఉన్నాను నేను: అప్పుడు. నువ్వు నా వైపు
తల తిప్పినప్పుడు, లేతేరుపు నాలికతో కీచుగా అరిచే, కళ్ళు తెరవని
పిట్ట ఏదో గూటిలో - తల్లి లేక -

"అదేమంటోంది?", అనా నువ్వు అలవోకగా అడిగింది?
***
నెలవంక నవ్వినట్టు
గాలిలా వీచినట్టు, మబ్బులై వర్షించినట్టు లోకం అంతా ఉత్సవం.

చూడు -
నువ్వు కొద్దిపాటి ఆందోళనతో, నీ కళ్ళన నిండిన వర్షంతో, ఇష్టంతో
నువ్వు నాకు ఒంపిన గుక్కెడు నీళ్ళల్లో

ఎలా నేను ఒక కాగితపు పడవనై
అనంతాలకి తేలిపోతున్నానో!