విభక్తి

ఎన్నో వెళ్ళిపోయాయి
ఏ జాడలూ లేకుండా, కనీసం స్మృతి సమీరాన్నయినా
మిగల్చకుండా

ఎదురుగా
నీరెండలో సగం తడిచి, నెమ్మదిగా ఊగే ఆకులు. కొమ్మలపై
అంతే నెమ్మదిగా ఎగబాకే నీడలు

ఎవరో  ఇష్టంగా
నీకు దగ్గరగా జరిగి నీ చెవిలో గుసగుసలాడినట్లు వాళ్ళ  ఊపిరి
నిను తాకినట్టూ, వానాకాలపు

వెలుతురు. కొంత చీకటీ -
మరికొంత, పిల్లలు ఆడుకుని వెళ్లిపోయాక మిగిలే నిశ్శబ్ధం.
లోపల, చాలా కాలం

తాళం వేసి ఉన్న ఇంటిని
తెరిచినప్పటి వాసన. పల్చటి మట్టి పోర ఏదో పేరుకుపోయినట్టూ
ఎవరూ నిన్ను తమ వేళ్ళతో తాకనట్టూ

రంగులు వెలసిన
కదిలీ కదలని కర్టెన్వో, లేక చేతులిరిగిపోయిన ఒక కుర్చీవో అయి
నువ్వు మిగిలి, పిగిలి పోయినట్టూ

ఎన్నో వెళ్ళిపోయాయి
ఏ జాడలూ లేకుండా. ఎందరో వెళ్ళిపోయారు, ఏ జాడలూ
మిగల్చకుండా -

ఇక, ఈ బాల్కనీలో
ఈ గూటిలో పెరిగే  ఇంకా కళ్ళు తెరవని ఈ పావురాళ్ళలో
ఏవి బ్రతికి ఉంటాయో
ఏవి చనిపోతాయో...

తెలియదు నాకు నిజంగా -

ఎన్నటికీ.