ఒక క్షణం

అప్పుడు, నీ కన్నులు లేతెరుపును అద్దుకుంటాయి
అప్పుడు, నీ ముఖంపై మబ్బులు కమ్ముకుంటాయి
అప్పుడు

నీ శరీరంపై ఏవో పేరు తెలియని చెట్లు హోరున వీయగా
ఆ చల్లటి గాలిలోనీ కాళ్ళూ చేతులకు పైగా
పక్షులూ సీతాకోకచిలుకలూ తేలిపోతాయి

అప్పుడు
నీ చెవులలో పురాతన కథల గుసగుసలు
గుర్రాలూ, గూళ్ళూ, ఎగిరే ఎన్నెన్నో చేపలు-
నీ పెదాలపై పాల వాసనా, బుగ్గలపై మెత్తగా

ముద్దులు. మూసుకునే నీ చేతివేళ్లల్లో
ఒక తల్లి శిరోజాలు. తన కలలు నీవై
నీ కలలు తనవై, తన తనువై, వెరసి

ఒక మొగ్గ, ఒక పూవుని కావలించుకుని పడుకునే
ఒక దైనందిన ఇంద్రజాలం. చూసే నాలో
జీవించడం పట్ల ఒక ఇష్టం. ఒక కృతజ్ఞత-

అవును. అప్పుడు

నిద్ర జల్లు కురిసే వేళల్లో, ఆ చినుకుల్లో తడుస్తూ
మీ ఇద్దరినీ చూస్తూ, ఎన్ని రాత్రుళ్ళు బ్రతికానో
నేను ఇంకా బ్రతికే ఉన్నానని గ్రహించానో

ఇంతకూ ఎన్నడైనా చెప్పానా నేను
నన్ను పూరించే మీకు?