టేకు చెట్ల నీడల్లో

ఆనాడు, ఆ టేకు చెట్ల కింద కలుసుకున్నాం మనం -

మబ్బులు కమ్ముకుని ఉన్నాయి ఆనాడు
నీ ముఖంపై.
ఉండుండీ గాలి చల్లగా వీస్తే

నన్ను పట్టుకున్న నీ చేతులు కంపించాయి. తల ఎత్తి
నేను చూడలేని నీ కళ్ళు
తడిగా మారి ఉంటాయి-

కాంతి లేని మన శరీరాలపై నీడలు నిశ్చలంగా, అప్పుడు -
అక్కడక్కడే తిరిగి
ఆగిన ఒక తూనీగ

వైపు నెమ్మదిగా సాగుతూ ఒక తొండ - ఇక మన పాదాల కింద
మరికొద్దిగా కుంగుతూ
మట్టి. విరిగిన
గాజులు -

మరి ఎక్కడో కొమ్మలు విరిగి పడుతున్న చప్పుడు.
ఆకులు విలవిలలాడి
చేసే చప్పుడు
అప్పుడు -

"ఇదేనా ఆఖరు సారి? మనం చూసుకోవడం?" అని
నువ్వు అన్నప్పుడు
తల ఎత్తి చూస్తే

టేకు ఆకు అంతటి కంత నీ హృదయ స్థానంలో -
ఇక మరి, ఒక
నిలువెత్తు టేకు
నా స్థానంలో

ఎవరో అంటించబోతున్న, ధగ్ధమవ్వబోతున్న, బూడిదవ్వబోతున్న
ఒక నిలువెత్తు టేకు
అప్పుడు

ఆనాడు, ఆ టేకు చెట్ల నీడల్లో మనం కలుసుకున్నప్పుడు-
ఇక ఇప్పుడు, ఇక్కడ
మిగిలింది
ఏమిటి

టేకు చెట్లు లేని ఆకాశం కింద, ఈ నగరంలో నీకూ నాకూ?