ఆనాడు

రాత్రంతా మెత్తటి వాన: ఆనాడు-
పూర్తిగా ఆరకా, మానకా, చెక్కుకుపోయిన మోచేయి సలుపుతున్నట్టుగా ఉండి
నిన్ను నిద్రపోనివ్వని వాన.

అప్పుడు, ఆ రాత్రిలో, తలుపులు బార్లా తెరచి
కూర్చున్న నీ పసుపు వీపుపై మసక నీడలు. ఆ నీడల దాకా సాగిన నా అరచేయి
అక్కడే తెగి, ఆగిన

ఒక సందిగ్ధా సమయం: ఆనాడు -
అప్పుడు, "వొద్దు. అప్పుడే దీపం వెలిగించకు. అప్పుడే ఈ చీకటిని ఆర్పకు. చూడు-
I was only seven then...
When I was repeatedly

Violated  by my maternal uncle.
మరి ఆ రోజూ ఇలాగే, గోడల వెంట బల్లుల్లా వాన నీళ్ళు - బంక బంకగా. రక్తం.
ఇంకా, మరి రాత్రంతా పాలు లేక ఆ పిల్లే

పాపం అరుస్తూ వానలో-". అని అన్న
నీలోకి, నీళ్ళకి తడిచి ఒరిగిపోయిన పచ్చిగడ్డి. కిటికీ అంచులలో ఆఖరి శ్వాసతో
ఊగిసలాడే గూళ్ళూ

రెక్కలు రాని పిచ్చుకలూ
పూలపాత్రలోంచి పక్కకి ఒలికి ఒరిగిపోయిన రెండు పూవులూ. నీ కళ్ళూ. నేను
తాకలేని నీ చేతులూ, నువ్వూ

చితికిపోయిన నీ ఏడేళ్ళ యోనికి
కుట్లు పడి, జ్వరంతో వొణికి వొణికి వెక్కిళ్ళతో మన గదిలో ముడుచుకుని ముడుచుకుని
రాత్రంతా బెంగగా ఏడ్చి

ఆనక ఎప్పుడో నిద్రలోకి జారుకున్న ఒక పసివాన: ఆనాడు -