సీతాకోక చిలుక రెక్కలకు పైగా ఈ రాత్రికి ఒక తుఫాను నా అతిధిగా వస్తుంది.
ఇక నేను దేవతగా మారిన ఒక పిల్లవాడి
ఆదిమ శబ్దపు నిశ్శబ్దపు భాషలో మాట్లాడాలి. నేను ఒక వర్షానికి ప్రార్ధిస్తాను.
ఆ జాబిలిని అలవోకగా పైకెత్తి ఆమె కలకు ఆవలి వైపు మెరిసే
ఒక నక్షత్రాన్ని కాంచెందుకు నేను ఒక గాలినీ, నీటినీ నిప్పునీ ప్రార్ధిస్తాను.
భయపూరితమైన రెండు కనులు
దిగులుపూరితమైన రెండు వక్షోజాలు ప్రార్థనలో ముకుళితమైన రెండు అరచేతులు
కదా ఆమె: అందుకని నేను ఒక వర్షానికై ప్రార్ధిస్తాను.
క్షమించమని వేడుకుంటాను. ఒక వేదనలా,
ఒక అపవిత్ర జ్ఞాపకంలా ఇవ్వబడిన రాత్రిలో నేను నా అస్తిత్వంలోకి
ఒక సముద్రపు వేణుగానంలా జొరబడే నీ స్వరపు గుసగుసలకై వెదుకుతాను.
నువ్వు ఇవ్వగలవా?
No comments:
Post a Comment