పాయల్

మళ్ళీ
మొదటికి రావొద్దు
మళ్ళీ
వలయం కావొద్దు

వలయంలో
వివశితుడై
తిరుగాడుతున్నవాడికి
ఒక బిందువుపై
శిరస్సుని ఆన్చి, నీ పద
దయచే
నీ వదనపు ఖడ్గంచే
ఖండింపబడే
కరుణ లేని వ్యాకరణం
వొద్దు=

రూపాంతరం చెందే
వాక్యాంతపు
విరామ చిహ్నాలు వొద్దు=

అపవిత్ర పాత్రలూ
పవిత్ర మధువులూ
వారసత్వపు
పౌరసత్వపు ఎదురు
చూపులూ
వొద్దు=

తెగుతున్న రాత్రుళ్ళూ
తెగని అందరి
అంతిమ వ్యక్తీకరణలూ
వొద్దు=

మనం వొద్దే
వొద్దు=

((వొంటరితనపు చెట్టు కింద దిగులు పూలు అమ్ముకుంటున్న పాయల్
వికసించే నల్ల పూల తోటలో
తెల్లని కళ్ళ, తెల్ల తెల్లాని విషాదాన్ని పదాల నల్ల నల్లాని చూపులతో
అమ్ముకుంటున్న, నమ్ముకుంటున్న పాయల్
రాత్రి దయామైయపు పెదవిపై
ఎర్రటి జాబిలై వెలిగే, జ్వలించే పాయల్, నీ వెంట రెండు నిస్సహాయమైన
మూగ చేతులై సాగే పాయల్, పాయల్
ఆమె నీకు తెలుసునా?))

((ఎప్పటిలాగే ఈ అంచు నుంచి, ఈ మంచు నుంచి, ఈ మహా మంచు
మనిషి నుంచి, కొంత
కారుణ్యం లేని ఋణం ఉండనివ్వండి. ఎప్పటిలాగే ఈ అంచునుంచి
పొంచి ఉన్న కంచు ప్రతిబింబాలనుంచి
కొనసాగుతున్న నిర్దిష్టతలనుంచి కొంత కాంతి ఉన్న కదలికలను
మిగలనివ్వండి.))

((నీకు కాని, ఇద్దరితో మెదిలే ఆమెకు కానీ ఆమె అతడికి కానీ,
ఆ రాత్రికి రాత్రి లేదు.
నిశ్శబ్దాల నుదుట సింధూరాలు లేవు. పదాల గజ్జెలు లేవు. ఇక
ఎవరూ లేని కాటుక కన్నీళ్లు మాత్రం
సాయంత్రంలోకి ఇంకిపోతాయి: ఆ పాదాల ముందు
పాయల్ నయనాల ముందు
నయనాల పాదాల పాయల్ పాలిపోయిన పదాల ముందు కరిగి
విరిగిపోతాయి.))

))ఇంతకూ నీకు పాయల్ తెలుసునా?((

వొద్దు
మళ్ళీ
మొదటివి కావొద్దు
మళ్ళీ
వలయం రావొద్దు

అనలంలో
ఆదిమ
వివశితుడై
తిరుగాడుతున్నవాడికి
ఒక బిందువుపై
శిరస్సుని ఆన్చి,
నీ పద
వదనపు ఖడ్గంచే
ఖండింపబడే
వ్యా/క"రుణం"
వొద్దు=

రూపాంతరం చెందే
వాక్యాంతపు
విరామ చిహ్నాలు వొద్దు=
పవిత్ర పాత్రలూ
అపవిత్ర మధువులూ
వారి
పౌరసత్వపు ఎదురు
చూపులూ
వొద్దు=

తెగని రాత్రుళ్ళూ
తెగుతున్న
అందరి
అంతిమ
వ్యక్తీకరణలూ
వొద్దు=

మనం వొద్దే
వొద్దు=

వొద్దా

=మనం
ఇప్పటికీ
ఎప్పటికీ?=

((మనం))