క్షణం

రెపరెపలాడే దీపపు
కాంతి చుట్టూ నీ అరచేతులు అడ్డం పెట్టి, ఎంతో ఆదుర్ధాతో
అట్లా నువ్వు -
***
రాత్రి. తెరచిన తలుపులు.
ఇంటి ప్రాంగణంలోంచి రిఫ్ఫున ఎండిన ఆకులను లోపలకి
విసిరేసే గాలి -

చీకటి. ఎక్కడో చిన్నగా మిణుకు
మిణుకుమంటూ చుక్కలు. చెట్ల కిందుగా రాలే తేమ. ఇక
ఇంట్లో నేలపై

అలసిపోయి, నోరు తెరుచుకుని
అట్లా పడి నిదురించే పిల్లలు. వాళ్ళ పెదాల చివరన ఒక
వెన్నెల నురగ -

ఎక్కడో దూరం నుంచి, వేర్లలోకి
నీళ్ళ ఇంకే సవ్వడి. ఇంటి ముందు చిన్నగా ఊగే వెన్నెల
నీడల్లోకీ, పగుళ్ళలోకీ

లోపలి ఖాళీ పాత్రల్లోకీ, చెవి
జూకాల్లా వెళ్ళాడే గూళ్ళలోకీ, అతి నెమ్మదిగా, మెత్తగా
వ్యాపించే

మంచు. నీ అరచేతుల్లాంటి సమయం:
ఒక నూత్న లోకం -
***
చీకటి సరస్సులో, ఒక దీపంతో
అనిశ్చతంగా తేలియాడే తెప్పలాంటి ఇంటి చుట్టూ, అతని
చుట్టూ

పిల్లల చుట్టూ నీ రెక్కల్ని కమ్మి
ఎంతో ఒరిమిగా, ఎంతో నిబ్బరంగా, అట్లా ఉండే నువ్వు:
జీవించడం

అని దీనినేనా నీవన్నది?