వేళ్ళకు అంటిన నీళ్ళు

నువ్వు చూసి ఉండవు: గాలికి
తెరచి ఉంచిన ఒక పుస్తకపు పుట ఏదో మరలినట్టు, తను ముఖం
తిప్పుకున్నప్పుడు

వేగంగా పూలతోటల మీద
వ్యాపించిన నీడలని. పైన, గుమికూడిన కారు మబ్బులనీ, లేచిన
ధూళినీ -

కళ్ళల్లో దుమ్ము పడకుండా
నువ్వు చటుక్కున చేతులు అడ్డం పెట్టుకుని ఇంటి దారి పట్టావు
కానీ, అక్కడే

నుల్చుని ఉండిపోయింది నీ తల్లి
వణుకుతున్న చేతులతో, రాలి నేలపై దొర్లిపోయే ఎండిన ఆకులని
చూస్తూ, నెమ్మదిగా

మొదలయ్యిన జల్లులో
ఆరేసిన దుస్తులు తీయడం మరచిపోయి, అట్లా తడచిపోతూ ఏదో
గొణుక్కుంటూ -

ఆనక, ఇక నువ్వు ఇంటికి వచ్చి
ఒక కవిత్వం పుస్తకం తెరిచి, నాలుగు వాక్యాలేవో రాసుకుని, వేలితో
చాలా యధాలాపంగా

పుటను తిప్పితే, నీ వేళ్ళను
వదలకుండా అంటుకున్న అశృవులూ, నీ నాలిక పైకి పేగు తెగిన
నెత్తురు రుచీ

ఎక్కడి నుంచి వచ్చాయో ఇక
నీకు ఎప్పటికీ అర్థం కాదు -