ఆరనివి

"నన్ను మర్చిపో.
అది ఎంత కష్టమైనా" అని చెబుదామని అనుకుంది తను
ఆనాడు -

మరొక మధ్యాహ్నం: 

కుదిపి వేసే చల్లటి గాలికి కంపించే పూలూ ఆకులూ లతలూ 

తనలోపల 

తేమ నిండిన ఇల్లు. 

ఖాళీతనంతో నీడల సాంద్రతతో మోయలేని బరువుతో మరి 

గోడలు -

ఇక ఇంటి వెనుక 

తను తీగపై ఆరేసుకున్న దుస్తులలో ఒకటి మరొక దానితో  

మిళితమై 

ఎన్నిసార్లు ఉతికినా 

పోని ఎరుపు రంగుతో మబ్బుల ఆకాశం కింద ఇంకా ఆరక

పచ్చిగా 

అట్లా ఊగుతా ఉంటే

  

మరి ఇది శీతాకాలమనీ

త్వరగా ఏవీ ఆరవనీ, కనుచూపు మేరలోనే సాయంత్రమూ

మరొక రాత్రీ 

వేచి ఉన్నాయనీ
ఎవరు చెబుతారు
తనకు?