నీడలు

తల వంచుకుని నువ్వు ఒక్కడివే కూర్చునే ఈ దినాలలో, నీ ఎదురుగా ఈ నీడలు -

వేళ్ళతో వాటిని తాకి చూస్తే, కొంత తడి -
నువ్వు ఎప్పటికీ చూడలేని, కొలవలేని
     నీ తల్లి కనుల కింది లోకాలలో, స్థిమిత పడుతున్న నీటి చెలమల వలే:
     'ఎప్పుడు నన్ను అర్థం చేసుకుంటావు'
   
అని తను అడగలేని ఒక మహా ప్రశ్నవలే, దిగులు వలే -

నిజం - ఒంటరిగా ఉండాలని ఎవరికి ఉంటుంది?

ఎవరో ఒకరు ఉండాలి లేదా
ఎవరో ఒకరు రావాలి: నీతో కొంతసేపు మాట్లాడాలి -

మాటలు కాకపోయినా సరే - ఊరకే నీ పక్కన అలా నుల్చున్నా, కూర్చున్నా
చాలు. నీలో కొంత, ఉపశమనం.
తెరపితో కూడిన ఒక నిట్టూర్పూ-

అయినా
ప్రతీసారీ పూవులు కావలనేం ఉంది?
ప్రతీసారీ వెన్నెల కురవాలనేం ఉంది?
ప్రతీసారీ వానలో తడవాలనేం ఉంది?

ఒక పచ్చి ముల్లు. ఒక పగిలిన పాత్ర
రాలిన గూడూ, నేలపై చితికిన గుడ్లూ
రెక్కలు కొట్టుకుంటూ, చిట్లిన ఆ గుడ్ల చుట్టూ గిరికీలు కొట్టే పక్షులూ, లేదా నీ ముందుకు
నిస్సహాయంగా సాగిన ఆకలితో వొణికే

ఒక పసి అరచేయైనా కావొచ్చు- ఎవరైనా
ఎలాగైనా రావొచ్చు.నీడలై
నీ ముందు అల్లాడవచ్చు-!

మరి, తల వంచుకుని నువ్వు ఒక్కడివే కూర్చునే ఈ దినాలలో, ఈ కాలాలలో
నీ ఎదురుగా రెపరెపలాడే నీడలకీ
నీడల తోడు కావాలని తెలియలేదా

స్నేహితుడా, నీకు ఇన్నాళ్ళకైనా-?