వాగ్ధానం

నీ పదం నా సత్యం కాలేదు, నేను కాంచే ఉత్సవం
నీకు వాగ్ధానం కాలేదు

మొహసింతో, మనమందరమూ హృదయాలలో ఒక సమాధినీ
భుజాలపై వారసత్వంగా వచ్చిన
ఒక శిలువనీ మోసుకు తిరుగుతున్న వాళ్ళమే. శిలువవేయబడి
ఈ భూమినీ మన అస్తిత్వాలనీ
ఒక స్వరరహిత తరంగంలో ముంచివేసే ఆ తపన ఇక్కడిది కాదు.
దిగులు,మొహసింతో, ఎదురుచూసే మన కళ్ళని కమ్ముకునే
ఆ దిగులుపూరితమైన దిగులూ
ప్రతిధ్వనీ ఏదీ లేక మన హృదయాలలోంచి దూసుకువచ్చే
ఆ నిశ్శబ్ద ఆక్రందనా
అవి మనకు చెందవు మొహసింతో, మన పిల్లలలా అవి
మన ద్వారా వస్తాయి కాని మనకు చెందవు .

నేను దిగులుగా ఉన్నానా? నాకు తెలీదు .
నేను మతిస్థిమితం లేని వాడినా? అది నాకు తెలుసు .
ఇక మనకు మిగిలిన శరణాలయం అంటావా?
మొహసింతో, ఈ జీవించడంలో మరణించు .