మబ్బులు కమ్ముకుని
చెట్లు గలగలలాడతాయి: నీడలతో, నీ జ్ఞాపకాలతో, నీ మాటలతో.
వాన వాసన అప్పుడు నాలో -
కాల్చివేసిన నిరుటి వేసవి ఎన్నటికీ మానుతుందని నేను అనుకోలేదు. అయినా
ఛాతిపై కమిలిన ఒక ముద్రికను చూసి అడుగుతారు పిల్లలు
'నాన్నా, ఇదేమిటి' అని -
అది, నేను చేజార్చుకున్న నీ ముఖం అని
నీ రంగుతో నీ కాంతితో మెరిసే ఆ సీతాకోకపూవులకు నేను ఎన్నడూ చెప్పలేను.
పాలు తాగుతూ ఒడిలోంచి చేజారి చనిపోయిన ఓ శిశువు గురించి
ఏ తల్లయినా ఏం చెప్పగలదు?
మబ్బులు కమ్ముకుని
చెట్లు స్థంబిస్తాయి అప్పుడు: నీడలతో, రాలిన ఆకులతో, నీవు లేనితనంతో.
కురియక మరలిపోయే వాన తడి ఇక నాలో -
మరి గుర్తుందా
అడిగావు నువ్వు నన్ను సరిగ్గా ఇలాగే ఒకప్పుడు
మబ్బులు పట్టి, పగలు ఒక నైరాశ్యపు వెలుతురుతో భారంగా, అతి నెమ్మదిగా
కదులుతున్నప్పుడు: "రాళ్ళు!
"రాళ్ళు మాట్లాడతాయా?!" ని -
ఇదిగో, ఇప్పుడు చెబుతున్నాను విను
రాళ్లకూ హృదయాలుంటాయి. అవి మాట్లాడతాయి. నవ్వుతాయి. గాయపడతాయి
ఏడుస్తాయి. మరి ఇక, అందుకు సాక్ష్యం?
ఇదిగో. అదే ఈ చిన్న పోయెం!
చెట్లు గలగలలాడతాయి: నీడలతో, నీ జ్ఞాపకాలతో, నీ మాటలతో.
వాన వాసన అప్పుడు నాలో -
కాల్చివేసిన నిరుటి వేసవి ఎన్నటికీ మానుతుందని నేను అనుకోలేదు. అయినా
ఛాతిపై కమిలిన ఒక ముద్రికను చూసి అడుగుతారు పిల్లలు
'నాన్నా, ఇదేమిటి' అని -
అది, నేను చేజార్చుకున్న నీ ముఖం అని
నీ రంగుతో నీ కాంతితో మెరిసే ఆ సీతాకోకపూవులకు నేను ఎన్నడూ చెప్పలేను.
పాలు తాగుతూ ఒడిలోంచి చేజారి చనిపోయిన ఓ శిశువు గురించి
ఏ తల్లయినా ఏం చెప్పగలదు?
మబ్బులు కమ్ముకుని
చెట్లు స్థంబిస్తాయి అప్పుడు: నీడలతో, రాలిన ఆకులతో, నీవు లేనితనంతో.
కురియక మరలిపోయే వాన తడి ఇక నాలో -
మరి గుర్తుందా
అడిగావు నువ్వు నన్ను సరిగ్గా ఇలాగే ఒకప్పుడు
మబ్బులు పట్టి, పగలు ఒక నైరాశ్యపు వెలుతురుతో భారంగా, అతి నెమ్మదిగా
కదులుతున్నప్పుడు: "రాళ్ళు!
"రాళ్ళు మాట్లాడతాయా?!" ని -
ఇదిగో, ఇప్పుడు చెబుతున్నాను విను
రాళ్లకూ హృదయాలుంటాయి. అవి మాట్లాడతాయి. నవ్వుతాయి. గాయపడతాయి
ఏడుస్తాయి. మరి ఇక, అందుకు సాక్ష్యం?
ఇదిగో. అదే ఈ చిన్న పోయెం!
No comments:
Post a Comment